Frank Verheye 1947 - 2022

Frank vervoegde de Natuurpuntgelederen meer dan 20 jaar geleden, eerst als vrijwilliger later ook als bestuurslid van de lokale afdeling. Hij was een actieve vrijwilliger, zoals we dat noemen. En “actief” mag je hier letterlijk en op alle vlakken nemen. Frank was actief in het veld. Hij was actief in de materiaalloods. Hij was actief betrokken bij het leven van de Natuur.Vrienden. Frank genoot van wat hij deed bij Natuurpunt.

Frank hielp heel vaak mee op beheermomenten en activiteiten van Natuurpunt. Niks was hem te veel gevraagd. Ik herinner me de ochtend na een storm, toen een boom in het Kattenbos was omgewaaid en gevaarlijk over het wandelpad hing. Frank kwam samen met Agnes kijken en besliste dat het opruimen met de kettingzaag zeer moeilijk zou zijn. De volgende dag was de omgewaaide boom opgeruimd. Met de kettingzaag werken, daar was Frank inderdaad top in! Hij kende de kneepjes van het vak door en door. En zo zijn er tal van voorbeelden die Frank typeren. Hij was de man om moeilijke karweien aan te pakken. Een man waar je echt kon op rekenen. Een echte doener, zoals ik de laatste dagen vaak heb horen zeggen.

Ook het onderhoud van onze machines was belangrijk voor Frank. Elke kettingzaag of bosmaaier moest in orde zijn. Messen en kettingen werden door hem deskundig nagekeken en scherp gezet. Dit allemaal op vrijwillige
basis. Hij was misschien niet de grote natuurkenner maar hij had een hart én twee handen voor de natuur! Ik kan jullie verzekeren… daarvan lopen er te weinig van rond.

Frank had niet alleen een hart en twee handen voor de natuur. Hij was ook een minzaam man. Een man met een hart voor mensen. Begaan zijn met elkaar was voor hem heel belangrijk. Frank was er daarom ook graag bij wanneer er niet gewerkt moest worden. Zo waren Frank en Agnes vaste klanten op onze nieuwjaarsrecepties, vrijwilligersfeesten, weekend- en daguitstappen en wandelingen op de heide of in het bos. Ook in café De verloren Hoek, De Reisduif en de kinderboerderij De Driepikkel kwam hij vaak voor een babbel en dronk er een biertje met vrienden. Frank zag veel, maar oordeelde niet. Hij was een man van weinig woorden, maar met de vele welgemikte kwinkslagen, schalkse opmerkingen of kleine plagerijen toverde hij keer voor keer een glimlach. Zijn rustige aanwezigheid deed velen goed.

En daarom… daarom hadden we Frank zo graag. Hard, goed en veilig werken. Nagenieten van ons samenzijn na het werk. En tegelijkertijd beseffen dat we samen de natuur een stap vooruithielpen. Niets was te veel gevraagd. En toch…

We zullen je missen, Frank! Reken er maar op dat we in de toekomst nog vaak ons glas op jou zullen heffen!